आपण सुंदर असाव, निदान तस दिसावं आणि स्वतःला flaunt कराव असे न वाटणारे लोक विरळच सापडतील.
Thanks to advance
cameras, beauty modes and tons of filters available which are making people
like me crazy to click more and more self pictures. With advance beauty modes skin tone is getting improved and pigmentation is getting faded and we are
getting wooow pictures. How one can resist to that? BUT is it real beauty?
पण तिशी मध्ये आल्यापासून वाढत्या वयाची जाणीव करून देण्यासाठी आलेले तूरळक रुपेरी केससांचे प्रमाण
दिवसेंदिवस लोन इंटरेस्ट सारखं वाढतच आहे . आता ते लपवण्यासाठी केसांचे भांग बदलून झाले.
मस्कर्याचा उपयोग मस्कारा असा रहिलाच नाही ( काही आल का लक्ष्यात ?)
पण कोंबडा झाकला म्हणून सूर्य उगवायचा राहील का ? एकाचे दोन , दोनाचे चार आणि चाराचे आठ करत
मंडळींनी संपूर्ण डोक्याचा ताबा घेतलाय .आयुर्वेदिक तेलाचे, हेअर स्पा ने सुरुवात करता करता अगदी हर्बल मेहंदी पासून हेअरकलर पर्यंत मजल मारली. पण हे सगळे तात्पुरते उपाय पर्मनंट अस सोलुशन काही मिळत नव्हत , वेगवेगळे जुगाड वापरून दिवस ढकलत असतानाच आजारपणाचे निमित्त झाले आणि जातानारिटर्न गिफ्ट म्हणून ७० -८० % केस गळून गेले. पांढरे तर पांढरे पण केस तर राहुदे असे म्हणायची वेळ आली.
ऑफिस मध्ये ,घरभर गळनारे केसांची मलाच कीळसवाटू लागली , अगदी केस विंचरण्याची भीति वाटू लागली मूळासकट जाणारे केस पाहताना मला रडू येत होत.
For once in my-life I wanted to go bald, I
thought this is that opportunity,grab it . When I expressed this thought at home I
thought everyone will oppose me and without listening to them I will
tonsure my head and prove myself "Dabangg". I started
imagining myself without hair , I even ordered different scarfs and caps to
cover head and look cool. But to my surprise no one resisted me and
when I actually planned saloon visits to shave my hair off I was very nervous, somehow pushed myself but I couldn't collect courage to
do that and I returned back from that saloons doorstep.
ह्या सगळ्या प्रकारात एका गोष्टीच समाधान वाटल की, मला जारी माझ्या बारीक़ केसांची लाज वाटत होती तरी माझ्या जवळच्या लोकानी त्याचा स्वीकार केला होता मग माझे मन हे का मान्य करात नव्हते , मला सारखी एक रुखरुख लागली होती की मी आता खुप वेगळी दिसते, वाईट दिसते, माझे सगळे विषय हे माझ्या गळणार्या केसांपाशी येवून थंबायचे.
I decided to give a try
to re-grow my volume.All my friends, relative started pouring their ideas
. Vitamin e capsule , castor oil, almond oil, coconut oil with
hibiscus , aloe Vera pack and what not this list was not ending. Watching home
remedy videos on YouTube started giving me feeling that my hair are growing
like Rapunzel. I even dreamed about it,but life is not fiction
and things won’t get changed in day one. I also visited dermatologist and
understand that there is a separate specialist in hair
treatment called "Trichologists" Ohh gosh this medical field is
expanding at micro level . I understood from doctor that due to sever dose
of antibiotics and all treatment it was supposed to happen and it will take a
while to have my previous hair length. Ufffff
During all this phase I
was closely following Sonali Bendre, I thought when she is carrying
herself so nicely in short hair at least I can give a try. Eventually I
understood that it is time for me to accept myself as it is. And this hair loss
was absolutely sudden so hard to digest but with growing age
external appearance will anyways keep losing its charm it is something
unstoppable so why to bother much about it. Accepting the things as they are
would make life smooth and happy. Growing old is mandatory but growing up
is something optional. This upward journey is something
difficult but not impossible at all. आणि शेवटी बाबा ह्रितिकानंद सांगून गेले आहेत, "खूबसूरती सादगी में होती हैं!" मग सुंदर दिसायचा हट्ट हवाच कश्याला ?
असो, तर सांगयचा मुद्दा, हे केस पुराण मला बरच कही शिकवून गेलय,
४. आणि आपण स्वतःला जेवढे दबंग समजतो तेवढे आपण नक्कीच नाहीआहोत 😉 उगाच अचरट गोष्टी करुन स्वतःला cool वगैरे नही दाखवायचे 😌
~स्नेहल
